Cookie beleid OSV

De website van OSV is in technisch beheer van VoetbalAssist en gebruikt cookies. Hieronder de cookies waar we je toestemming voor nodig hebben. Lees ons cookiebeleid voor meer informatie.

Functionele cookies

Voor een goede werking van de website worden deze cookies altijd geplaatst.

Analytische cookies

Google analytics Toestaan Niet toestaan

Marketing cookies

Facebook Toestaan Niet toestaan

Lullo’s blijken geolied elftal

AFC 11

3 - 2

OSV 3

...
12'
...
25'
55'
70'
Frank Alberding (penalty)
...
85'

Competitie

Mannen Zaterdag reserve, 3, 4e klasse 08

Datum

3 november 2012 17:00

Accommodatie

Onbekend


AFC! Nee, niet de eerste drie letters van de Godenzonen. Maar de Amsterdamse voetballer met een beetje historisch besef moet bij het horen van de letters van deze eliteclub toch onwillekeurig denken aan dat heerlijke ouderwetse shirt, aan ex-topvoetballers en aan meer of minder bekende soapies die in Amsterdam Zuid plegen rond te lopen. Afgelopen zaterdag mocht de Drie aantreden tegen AFC 11. Een nummer dat overeenkwam met hun plek op de ranglijst. En laatste. Ook apart: aanvang 17:00 uur! Een overbodig laat tijdstip leek het. AFC kent maar liefst 7 (!) velden. Maar OSV kwam - gesterkt door 5 achtereenvolgende overwinningen in de competitie - gewoon bij het schemeren van de avond het kunstgras van de Rood-Zwarten op, met de bedoeling een fijne zesde overwinning weg te slepen.


Opstelling: Andy; Remmet, Romain, Niels en Abel; Sander, Danoe, Gert-Jan, Wouter; Kees en Joor. Frank (mokkend), Jan (gepikeerd), Knor (koud) en Dolf (vlag in de hand) stonden langszij om in te vallen.


AFC 11 betreft een jong team met studenten van een jaar of 25, die vanaf de aftrap gas gaven. Vlot combinatievoetbal en fel op de bal zorgden zij er voor dat OSV gedurende de beginminuten enigszins geschrokken op het veld rond liep. Waar AFC de bal soepel rondspeelde en goed de diepte benutte, was het OSV die in veel mindere mate ten strijde probeerde te trekken. De inspeelpass was helaas vaak onzuiver, de afspeelmogelijkheden te beperkt door te weinig beweging. Wellicht waren we ook wat verrast door de kwaliteit die onze tegenstander tentoon spreidde. Dat verwacht je niet van nummer laatst. Knarsetandend keken we vanuit de dugout naar het spel dat zich voornamelijk op onze eigen helft afspeelde. Na 12 minuten al was het AFC dat verdiend de voorsprong nam. Bij een  aanval over links werd de bal over Andy heen getild, keurig terug gekopt en vrij ingeschoten door een inkomende roodhemd: 1-0. De OSV verdediging scoorde hier geen punten mee. Eerder had AFC al aangedrongen, maar door hun eigen onnauwkeurigheid en slordigheid bleef de schade beperkt. Ook na de 1-0 bleef AFC de bovenliggende partij. Knullig en een beetje kenmerkend voor de partij was de inleiding van de 2-0. Romain veroorloofde zich een ‘Frank de Boertje’ en verslikte zich op eigen helft. De attente spits van AFC wist er raad mee en liet Andy kansloos: 2-0. De eerste scheurtjes toonden zich aan; beetje gemekker op elkaar helpt natuurlijk niet in zo’n situatie. Want dat was het, een situatie. Een akelige situatie. Maar OSV probeerde zich er uit te redden door meer de diepte te zoeken en meer van de eigen helft af te spelen. Op het gevaar van een vlijmscherpe en snelle AFC counter af, speelde de Drie zich meer en meer naar voren. Joor speelde zich op enig moment goed vrij op links, maar zijn voorzet vlak voor de goal werd niet begrepen door Kees en Gert-Jan. Beide liepen niet in waar Joor ze verwachtte. Een aantal buitenspel momenten van OSV werden subiet door de nogal precies fluitende scheidsrechter afgefloten. Janneman verving Abel nog na ruim 35 minuten en pakte de positie centraal achterin. Met de 2-0 achterstand en het gevoel dat we nog een lastige 45 minuten tegemoet gingen, liepen we naar de kleedkamer voor een kop thee en bezinning.


Frank kwam voor Wout, Dolf voor Niels. Het was alsof nu iedereen besefte dat uit een ander vaatje moest worden getapt om hier deze zaterdag succesvol te kunnen zijn. OSV rechtte zijn rug en wist onder aanvoering van een getergde Frank weer in haar eigen ritme en spel te komen. AFC bleef gevaarlijk met snelle uitvallen, maar mede door slordigheden van AFC kant en goed verdedigen van onze zijde werden de meeste aanvallen op tijd verijdeld. Nu was OSV degene die de lakens uitdeelde op tamelijk indrukwekkende wijze. De beloning kwam al in de 55e minuut. Een ragfijne combinatie op rechts - vóór de dugout - waarbij Danoe Kees wegstuurde, Kees die de bal fijn aansneed vanaf de rechtzone en zowaar Romain in de 16 – zichtbaar nog geprikkeld en balend van zijn Frank de Boertje – de bal toucheerde. Net voldoende om Joor vervolgens in de gelegenheid te stellen de stand OSV vriendelijker te maken: 2-1. Een strikte uitleg van de definitie ‘assist’ – het was een mislukte poging Romain, jaja, iedereen zag dat je de bal eigenlijk zelf wilde meenemen om in scoringspositie te komen – zullen we in dit geval maar niet geven. Maar voor dit verslag moet je de credits dan toch minstens delen met KeesJ. En OSV bleef volharden in de strijd, Joor wist een mooie lange pass van Janneman op waarde te schatten, nam hem in de loop mee alleen op de keeper, maar volleerde het leer recht in de handen van de keeper van AFC. Ook van links was er nog een strak aangesneden pass van Sander die, vlak voor de goal door Romain op de keep werd geschoten. Frank kon de afvallende bal vanuit een moeilijke hoek van dichtbij helaas niet meer promoveren tot treffer. Toch kreeg OSV in de 70e de mogelijkheid om gelijk te maken. Romain werd bij een van de vele aanvallen in de 16 op onreglementaire wijze gestuit en dat ontging de scheids niet (er was eigenlijk niks wat hem niet ontging): Pingel! Na wat overleg tussen Frank en Gert-Jan was het de eerste die de laatste van z’n bewijsdrang overtuigde. Een terecht bleek, want hij jasde hem hard in de hoek: 2-2. OSV kreeg haast want we vermoedden ondanks de forse tegenstand van AFC dat er nog meer in het vat zat. De beste gelegenheid daartoe kreeg Frank nog, maar die voerde zijn actie te ver door. En als onheilstijding viel het doek 5 minuten voor tijd alsnog voor OSV. Het was Andy die bij een corner niet vrijuit ging en de bal maar half aanraakte. Eén van de vele AFC’ ers voor de goal wist wel raad met dat cadeautje en schoot hem van dichtbij binnen: 3-2. K*T!


Alle inspanningen voor niets? Nee hoor, ik heb samen met de andere spelers en met de dame van Janneman genoten langs de kant van vooral de tweede helft, waarin iedereen veerkracht toonde en alles gaf wat nodig was. Vorig jaar wonnen we zo’n pot (uit VVA/Spartaan), nu verliezen we hem een keer. Geen nood. Als iedereen nu maar beseft dat we elke wedstrijd een tot op het bot gemotiveerd team tegenover ons zullen krijgen, die maar wat graag een stuntje willen uithalen. Aan ons de schone taak om dat elke week weer te verijdelen en zelf het bier lekkerder te laten smaken met de 3 punten in de tas. Maar als AFC de komende weken geen punten meer pakt, dan is er toch een sterk staaltje van competitievervalsing gaande. Zo spelende moeten ze nog een hoop punten gaan pakken; wat zeg ik? Dan is dit een mede-kampioenskandidaat. In beide gevallen kunnen ze rekenen op een figuurlijke koude douche, want tegen die tijd speel ik ook weer mee….


Bram

Delen

voeg je eigen gadgets toe aan deze pagina!