Jaja mensen! Het kan verkeren. Dat voetjebal een sport van uitersten en opportunisme is, dat mag toch wel bij iedere OSV ‘er bekend zijn. De Zaterdag 3 heeft zich de afgelopen 4 weken zeer nadrukkelijk gemanifesteerd op de groene velden; dat staat nu toch wel vast. En na de verloren competitiewedstrijd tegen WVHEDW, van commentaar voorzien met het meest korte verslag ooit door mij geschreven (en met de nu al legendarische opmerking van Chef Sarren, de heer Galice –en ik citeer – “Wat nou boys? Troubles in paradise?”), is de Drie helemaal terug! Eerst weer WV met 4-0 voor de beker eruit geknikkerd, toen het ongeslagen én zonder puntverlies zijnde VVA/Spartaan na een 2-0 achterstand met 2-3 verslaan en De Meteoor met maar liefst 10-0 terug naar Tuindorp sturen. Kijk dan doen je zaken.

Stand vooraf:

Geen wonder dus dat er wederom 16 (!) man opstapte, in de met kruissnelheid koersende trein die de Drie heet. Deze week op het program: DVVA 7 uit. Mede koploper, alleen verloren van VVA/Sp. En vorige week een ‘raar’ gelijkspel bij Wartburgia. Grootste tegenstander misschien vandaag: het aanvangstijdstip van 10:30 uur.

Andy; Lennard, Niels, Remmet, Dolf; Kees, Arne, Frank, Jan; Joor en Appie. Marvin, Knor, Chiel, Danoe en Sander begonnen langs de witte lijnen. Een luxeprobleem die 5 wissels, maar tot nu toe heeft het ons geen windeieren gelegd J.

En met weer prachtig weer starten we tegen de toch op papier goede tegenstander. De start was wat rommelig van OSV zijde. Daar waar we de afgelopen potjes een gloeiende start kennen en veel te snel wegzakken, was het nu degelijk, maar met onnodige fouten in de eigen gelederen. DVVA was zelf niet eens echt gevaarlijk en ik kan nu nog steeds niet zeggen of dat nu aan hen lag of aan onze geweldige verdediging. Daar waar het afgelopen weken stond als een huis, werd nu tot 4/5 keer toe geklooid, geblunderd, gehannest. Tegen een ander team had dat een zekere 2-0 of 3-0 achterstand opgeleverd. DVVA had het vizier echter niet scherp. We mazzelden ons er zo’n beetje door heen. Aanvallend kwam de dreiging vooral van de linkerzijde, waar Arne de voor hem wat onbekende flank moest bestrijken. Bij mijn herinnering was Joor één keer gevaarlijk met een schot en Kees met een fijne kopbal, helaas voor ons in de handen van de keep. Keessie moest jammer genoeg geblesseerd uitvallen. Jammer, want die gaf het middenveld aan de rechterkant wel de furie die het nodig had. Jan en Frank waren helaas wat zoekende, waardoor er te weinig echt uitgespeelde aanvallen van OSV te melden waren.

In de rust hebben we een paar lichte aanpassingen gemaakt, waardoor Jan een linie naar achter kwam en Arne weer vanuit het centrum kon opereren. Met Chiel en Joor in de spits moest dat toch een doelpuntje opleveren? OSV creëerde een handjevol kansen en liet vooral merken dat het middenveld terrein was waar OSV graag wilde heersen. Met het doorwisselen waren dit Knor, Sander, Arne, Frank, ja zelfs Joor mocht zijn kunsten daar even tentoonspreiden. Kenmerkend was het dan toch dat OSV vooral gevaarlijk werd door lange hoge ballen er over heen te gooien. De lange haal naar voren (assist?) was van Sander, die hem keihard claimde na het derde biertje. Het waarheidsgehalte kan ik even niet meer inschatten, maar ik ga uit van verder betrouwbare indruk die de beste man altijd achterlaat J. De bal was kennelijk te lastig voor zowel een DVVA verdediger, als voor de keep, die beiden onder de stuiterende bal doorliepen. Ja, dan kan mijn oma hem er nog wel inschieten. In dit geval speelde Joor voor oma: 0-1. Grappig was zijn enthousiasme van dit in de schoot geworpen doelpunt, juichend en de handenwiegend schreeuwde hij zich naar de meest ver weg staande cornervlag, alwaar anderhalve wisselspeler hem onder een meewarige blik een klef handje gaf. We waren natuurlijk niet minder blij met de voorsprong en het feit dat Joor gewoon zijn ‘ werk’ deed. Nog geen vijf minuten daarna was het beslissende moment. Andy, toch al lekker op dreef de laatste weken, schoot lang en ver uit. Chiel was attent en sprintte tussen laatste man en keep, lobte subtiel het leer tegen de touwen:  0-2. Kijk Joor, dan mag je uitgebreid juichen! Of als, laten we zeggen Dolf een keer een goal (maakt niet uit hoe) scoort. Want die ouwe man was er potdikke nog dicht bij ook zeg! Een vrije trap werd ogenschijnlijk nonchalant door Arne over de muur gelicht, pats, tegen de paal. En daar was zowaar een verdwaalde Dolf die pardoes met z’n kale kop de terugspringende bal in de handen  van de keep kopte. Ajajaj! Jammer Dolfie, jouw moment gaat nog komen, vermoed ik zo. OSV speelde verder uit, maar niet zonder toch nog een minuut of 10 onder druk van DVVA te komen. Lennard, Andy en de anderen wisten te voorkomen dat er nog aan de voor de 2ekeer behaalde ‘ NUL’ gemorreld zou worden.

De verrassing van de week kwam thuis toen VVA/Spartaan met 3-4 verloren bleek te hebben van Fortius, waardoor de Drie fiere koploper is! Nou niet gelijk hard juichen mannen, we kopen er vooralsnog geen brood voor na 8 potjes. Reken maar na, elke tegenstander wil OSV nu pootje lichten, tot nummer laatst aan toe. Maar de opportunist in mij fluistert keihard: ‘ Campione, Campione!’…..

Bram

Registreren Waarom registreren

Als je geregistreerd bent, is je naam vastgelegd en weet iedereen zeker dat jij het bericht ècht geplaatst hebt. Tevens kun je gebruik maken van de volgende onderdelen:

• Doorgeven van afwezigheid bij trainingen en wedstrijden.
• Het inzien van de opstelling van je team.
• Ontvang persoonlijke notificaties per mail of binnen de app.

(Uitloggen)

Succesvol Uitgelogd!

Reageren

 Ik ben geen geregistreerde gebruiker
 Ik ben een geregistreerde gebruiker en wil inloggen bij het reageren

Naam

E-mailadres

E-mailadres

Wachtwoord

Let op: Je schrijft nu een reactie op het bericht van op.

Bericht

Bericht versturenWachtwoord vergeten?